De samenwerking tussen de opdrachtgever en de opdrachtnemer bij een bouwproject is niet altijd eenvoudig. Belangen verschillen, onderling vertrouwen is niet altijd vanzelfsprekend en de grote druk op kosten en planning kunnen de relatie al snel op spanning zetten. Agnes Bolhuis, Elske Schrijvers en Leonie de Jong gingen aan de hand van het project Sterke Lekdijk met elkaar in gesprek over de vraag hoe je in samenwerkingsrelaties tijdens de uitvoering van grote infraprojecten omgaat met de spanningsvelden die daarbij spelen.

“Spanning ontstaat vaak als er iets onverwachts gebeurt.”

Eén deelnemer omschreef de paradox mooi door te stellen dat hij in het begin van een samenwerking vaak al stuit op wantrouwen, gebaseerd op vooringenomen beelden over de ander, slechte ervaringen en vooroordelen. Vertrouwen heeft tijd en goede gesprekken nodig, maar de tijdsdruk in projecten staat investeren in elkaar vaak niet toe, waardoor onnodige energie, tijd, goede ideeën en goede resultaten verloren gaan.

“Soms is het wel lastiger om gewoon echt samen een gesprek te voeren, niet meteen uit oplossingen vanuit onszelf te willen praten en te denken en bewegen, maar echt even luisteren en begrijpen: wat speelt er nou echt en vandaar uit wat beter verbinding maken.”

Om het gesprek over de samenwerking beter te kunnen voeren stonden we tijdens de bijeenkomst ook concreet stil bij de meerwaarde van het Samenwerkings-assessment – een instrument om de potentie van de samenwerking voorafgaand aan die samenwerking al te toetsen. Met het assessment maak je potentiële spanningsvelden inzichtelijk, die tijdens de uitvoering van het project kunnen gaan spelen. Het geeft je daarmee de mogelijkheid je hierop voor te bereiden en het gesprek te voeren over de manier waarop je hiermee omgaat gedurende de samenwerking. En het biedt gezamenlijke taal en ervaringen om tijdens de samenwerking - als het spannend wordt – op terug te vallen.

“Spanningsvelden in de uitvoering kun je vaak niet wegnemen - ik maak er tijd voor om het er blijvend met elkaar over te hebben.”

Een van de lessen van de deelnemers was dat samenwerken aan een project niet alleen bestaat uit het maken van goede afspraken maken en weten van elkaar wat de ander doet, maar dat het ook gaat om de verbinding, het gesprek over de samenwerking en de zachte vaardigheden die tezamen nodig zijn om het project succesvol te maken. Het ene is niet belangrijker dan de ander. Het is niet het ene of het ander. Het is allebei. En in die ogenschijnlijke eenvoud zit ook tegelijkertijd de lastigheid. Maar de bijeenkomst heeft wel handvatten gegeven om dit nog beter te doen.

Zie de volgende associaties, ervaringen en dilemma’s over de samenwerking tussen opdrachtgever en opdrachtnemer, van de deelnemers hieronder:

“Bij samenwerken tussen opdrachtgever en opdrachtnemer denk ik aan het gedeelde belang van een project realiseren met een zo laag mogelijk risicoprofiel."

“Dat je van elkaar afhankelijk bent maar ook bang bent dat het misgaat, dat je de verkeerde kant opgaat of dat de ene toch weer iets anders doet dan dat je zou willen.”

“Ik ben enthousiast om op een andere manier samen te werken en een andere houding van beide partijen te verwachten. Ik denk dat daar heel veel winst in zit.”

“Het gaat om de openheid van een contract. Hoeveel ruimte geef je elkaar om met innovatieve ideeën te komen of ben je als opdrachtgever eigenlijk al overtuigd dat je een bepaalde techniek moet toepassen.”