Ben je participatieprofessional en wil je soms meer impact maken dan dat je lukt? Heb je weleens het gevoel dat je niet de stemmen kunt laten horen die nodig zijn voor verandering? Heb je weleens het gevoel dat je moet opboksen tegen je eigen interne organisatie? Dan is deze sessie voor jou! 

Participatieprofessionals gebruiken vaak vuistregels om hun werk vorm te geven. Deze vuistregels gaan over hoe je goede participatie ontwerpt en vastlegt, hoe je overheid en samenleving verbindt en hoe je de uitkomsten van een participatieproces integreert zodat het ook leidt tot betere en gedragen besluiten.   

In de praktijk lopen professionals daarbij echter tegen verschillende spanningen en dilemma’s aan. Ze werken bijvoorbeeld voor organisaties die het moeilijk vinden om vanaf het begin naar buiten te gaan en voor opdrachtgevers die niet duidelijk zijn over hun intenties. Of ze ervaren gebrek aan tijd om afspraken goed vast te leggen en commitment van betrokkenen om de resultaten van een proces te integreren in besluitvorming. In eerdere publicaties brachten we dit al in kaart.  

Hoe je in de weerbarstige praktijk nu ook praktisch slim om kunt gaan met dergelijke spanningen en barrières is nog niet diepgaand onderzocht. Eind vorig jaar spraken wij daarom heel uitgebreid met tien zeer ervaren participatieprofessionals. We gingen met hen het gesprek aan over de dilemma’s en spanningen die ze in hun carrière zijn tegengekomen en over hoe ze ermee om zijn gegaan. We brachten op basis daarvan nu ook hun repertoire in kaart. 

Tijdens deze sessie willen we met elkaar op interactieve wijze het gesprek aangaan over de opgehaalde inzichten. Na een korte terugblik op de eerdere geïdentificeerde vuistregels en spanningen staan we stil bij de praktische wijsheid van de ervaring professionals. Wat kunnen we van hen als participatieprofessionals en van elkaar leren over houding, gedrag, competenties en waarden in het omgaan met dilemma’s?  

We eindigen de sessie in gesprek met elkaar over de toekomst van het vak: hoe dragen we ook als collectief bij aan een beweging van koekoeksklokparticipatie tot meer transformatieve participatie? Want als de dilemma’s ons verlammen of in reflexen laten vallen, dan zal participatie minder bijdragen aan de uitdagingen van deze tijd.